بسم الله الرحمن الرحیم

همه مسلمانان و حتی آشنایان با دین اسلام ماه رمضان را به عنوان ماه عبادت و بندگی می شناسند و تفاوت عمده ای بین این ماه و دیگر ماه های قمری قائل می شوند.

کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نبوده و اهمیت فوق العاده ای برای این ماه بزرگ خدا محسوب شده و حتی حرمت آن را نیز حفظ و انجام امور مذهبی در این ماه پررنگ و انجام کارهای خلاف و زشت کمتر می شود.

وقتی حکومت دینی را با تمام زوایایش از زمان صدر اسلام تاکنون می بینیم، به نکات قابل تامل و مهمی در این باب می رسیم.

مثلا در دهه آخر ماه رمضان پیامبر اعظم ^(ص) کمر همت را می بستند و در مسجد اعتکاف می گرفتند و در صلوات شعبانیه می خوانیم که رسول گرامی اسلام روزها روزه و شبها شب زنده داری می کردند و همین طور ائمه معصومین ^{علیهم السلام} نیز این سنت را به نیکویی ادامه داده و اعمال خود را در برابر اعمال پدرنشان خیلی اندک می شماردند.

سیره عملی امام و رهبری را نیز که می نگریم همین قضیه را به روشنی می بینیم؛ مثلا حضرت آقا با تمام کارها و برنامه هایی که دارند در این ماه فرصت را برای امور عبادی و برنامه های قرآنی و دیدار با گروه ها و اقشار مردم و همچنین افطاری دادن اختصاص می دهند.

اما امسال دولت تصمیمی قابل تامل درباره ساعات کاری در ماه رمضان گرفت و اعلام کرد که ساعات کاری تغییری نخواهد کرد!

درباره این تصمیم نکاتی قابل ذکر است:

از لحاظ قانون و نگاه مردمی (ارباب رجوع) میزان ساعت کاری در هفته تعیین و غیر قابل تغییر است و باید کار مردم به موقع و دقیق انجام گیرد و کسی در این میان متضرر نشود.

اما در نگاه حکومت دینی نه تنها این قضیه که حق هیچ فردی در ادارات نباید ضایع گردد و طبق قانون باید عمل شود حکمفرماست، به انعطافهایی در این زمینه توجه شده که تکمیل کننده نگاه قبلی است.

وقتی که به تقارن این ماه مبارک و تیرماه توجه کوتاهی کنیم و به طول زیاد روز (زمان روزه داری) و کوتاهی شب دقت کنیم، و همچنین اینکه توجه به عبادت و قرآن خوانی و برنامه های رایج این ماه را در نظر بگیریم، این تصمیم دولت را مقداری اشتباه می بینیم!

از اذان صبح تا اذان مغرب حدود 16 ساعت روزه دار هستیم و از ساعت 21 تا 24 برای افطار و نماز و بقیه امور و همچنین از 24 تا 3ونیم استراحت(خواب) و بعد سحری و نماز تا ساعت 5 و پس از آن مقدار کمی استراحت و رفتن به سمت محل کار و بعد از ظهر هم که ضعف غلبه پیدا کرده و کار مهمی نمیتوان انجام داد.

به وضوح می بینیم که ساعت کمی برای استراحت وجود دارد و حتی فرصتی برای عبادت و شب زنده داری برای همه افراد یافت نمی شود! و در نتیجه بهره وری در محل کار برای روزه داران به شدت کاهش یافته و مسلما کار ارباب رجوع به درستی انجام نشده و حالی برای انجام با شور عبادت باقی نمانده و حتی خدای نکرده ممکن است به روزه کسی با این تصمیم غلط دچار بطلان شود!

وقتی به ادارت مختلف مراجعه می کنیم با اوضاع متفاوت یا متناقضی روبرو می شویم! بعضی ادارات خلوت و نیروی کار زیاد و مراجعه کننده کم و بعضی بر عکس نیروی کمی دارند و دچار سنگینی کار هستند. و وقتی بهره وری کار را در 8 ساعت کاری بررسی میکنیم، می بینیم که کمتر از 50 درصد کار مفید انجام گرفته است!

دولت محترم اگر مقید به انجام درست کار و کار درست است، باید این مشکلات را حل نماید نه اینکه بگوید «چون دولت قبلی این کار را کرده ما نمیکنیم و این کار خلاف قانون است»! درحالیکه رئیس مرکز پژوهشهای مجلس گفته « براساس تاکید قانون میزان ساعت کاری کارمندان می‌بایست در چارچوب حدود تعریف شده باشد و ساعت شروع و پایان آن با تصمیم هیات دولت قابل تغییر است و نیاز به مصوبه مجلس ندارد. » 

پیشنهاداتی در اینجا می توان ارائه کرد:

1- دولت ساعات کاری را در ماه رمضان طبق روال قبل کم کرده و در عوض همین مقدار زمان را بین روزهای ماه دیگر تقسیم نماید و یا بگوید در ماه های قبل یا بعدش کارمندان و کارگران بیشتر در محل کار حاضر باشند.

2- دولت لایحه ای ارائه دهد و از میزان تعطیلات زیاد کشور بکاهد. (مثلا تعطیلی روزهای فروردین یا آخر اسفند ماه.)

3- توجه به کارایی و اثربخشی کار در ادارت و در نتیجه بالا بردن بهره وری نیروی کار.

4- دولت می گوید با نیروی مازاد مواجه است! به جای استخدام جدید و ایجاد بار مالی مضاعف بر دوش دولت، نیرو از ادارات دیگر را جاگزینی نماید (هر چند این کار سخت است) و یا کار را به بخش خصوصی واگذار نماید.

5- میزان تعطیلات مدارس و دانشگاه ها به عنوان دستگاه های تولید کننده علم خیلی زیاد می باشد! می توان برای کم کردن این تعطیلات اقدامات خوبی انجام داد. (مثل تعطیلات بین ترم یا ابتدای سال یا تابستان)

6- همچنین مجلس شورای اسلامی برای خود تعطیلاتی تصویب کرده است! مسلما در قانون و شرع مجلسی و مسئول با مردم عادی و کارمند نباید فرقی داشته باشند. برای این بی عدالتی آشکار باید کاری کرد.

اگرچه ممکن است این اقدام دولت ریشه در قبول نداشتن دولت دینی و دین دولتی باشد، اما امیدواریم که باز هم شاهد تصمیماتی مانند سبد کالا و انصراف از یارانه نباشیم! و دولت این تصمیم خود را تعدیل نماید تا دچار کارهای افراطی و تفریطی و کم تدبیر نگردد.

و در پایان سخن امام روح الله را به آقایان یادآوری میکنم که راه را در این پیچ تاریخی بیابند...

«مسئولان ما باید بدانند که انقلاب ما محدود به ایران نیست. انقلاب مردم ایران نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچمداری حضرت حجت ارواحنا فداه است که خداوند بر همه مسلمانان و جهانیان منت نهد و ظهور و فرجش را در عصر حاضر قرار دهد. مسائل اقتصادی و مادی اگر لحظه ای مسئولین را از وظیفه ای که برعهده دارند منصرف کند، خطری بزرگ و خیانتی سهمگین را به دنبال دارد. باید دولت جمهوری اسلامی تمامی سعی و توان خود را در اداره هر چه بهتر مردم بنمایند، ولی این بدان معنا نیست که آنها را از اهداف عظیم انقلاب که ایجاد حکومت جهانی اسلام است منصرف کند.»